Geschiedenis
De Lauriergracht, als onderdeel van de Jordaan, is aangelegd na 1612 tijdens een van de grote stadsuitbreidingen van Amsterdam, bekend als de Derde Uitleg. Tot 1612 lag hier het Kaatsbaanpad, dat, samen met de nabijgelegen drie zeemleermolens, moest wijken voor deze stadsuitbreiding.
Bij de bouw van de Jordaan werd het patroon van de oude poldersloten gehandhaafd. De aanleg van de grachtengordel volgde een halve cirkel rond de oude stadskern, wat ertoe leidde dat de Lauriergracht schuin ten opzichte van de grachtengordel ligt en niet direct aansluit op de bruggen over de Prinsengracht. In de Jordaan zijn meerdere grachten en straten vernoemd naar bloemen en heesters.
Zes van de elf Jordanese grachten zijn in de 19e eeuw gedempt, maar de Lauriergracht, Egelantiersgracht, Bloemgracht, Looiersgracht en Passeerdersgracht behielden de open waterverbinding tussen de Prinsengracht en de Lijnbaansgracht.
Op de Lauriergracht zijn maar liefst 36 rijksmonumenten te vinden. Enkele beroemde kunstschilders, zoals Govert Flinck, Melchior de Hondecoeter en George Breitner, hebben hier hun residentie gehad.
