Samengesteld; een collectie grachtenhuizen
De geschiedenis van de Amsterdamse grachten
Amsterdam is rond het jaar 1250 gesticht met de bouw van de Dam waaraan de stad haar naam ontleent. Aeme Stelle Redamme is middeleeuws Nederlands voor: “Dam in een waterig gebied”.
Middeleeuwen
De eerste grachten zijn gegraven voor stadsverdediging en waterbeheer. Na stadsuitbreidingen kwamen de oude verdedigingsgrachten binnen de stadsmuren te liggen en verloren hun functie. Maar ze kregen er een rol voor in de plaats die de stad uiteindelijk schatrijk zou maken: transport van koopmansgoederen. Op de oude stadswallen verrezen pakhuizen waar handelsgoederen konden worden opgeslagen en weer verzonden naar de haven en vandaar naar de gehele bekende wereld.
Gouden Eeuw
De drie hoofdgrachten van Amsterdam werden tegelijk gegraven. Een ambitieus uitbreidingsproject van ‘Stadstimmerman’ Cornelis Staets werd in1612 door de Gemeente aangenomen en uitgevoerd. Bij de voltooiing 50 jaar later, was de stad vier maal zo groot en beschikte over het meest efficiënte en fijnmazige waterwegsysteem ter wereld. Via een spinnenweb van verbindingsgrachten konden koopmansgoederen vanuit de hele wereld voor de deur van meer dan duizend pakhuizen worden afgeleverd. Een vloot van duizenden aken en pramen verzorgden de ‘pijplijn’ naar de haven. Roeiend, bomend of met een trekzeel werd in die tijd méér vracht met menskracht door de grachten versleept.
Amsterdamse grachten op de Wereld Erfgoed Lijst
Deze drie hoofdgrachten, Prinsengracht, Keizersgracht en Herengracht vormen tezamen een historisch monument dat in 2009 op de Wereld Erfgoed Lijst is geplaatst.
